در همان حال که رهبران ترکیه در مورد رقه سرو صدا به راه انداخته اند، المانیتور دریافته است که یک هیئت نمایندگی عالی ترکیه که به دنبال متقاعد کردن آمریکا برای کنار گذاشتن یگان های مدافع خلق (ی پ گ) از حمله ی برنامه ریزی شده برای آزادسازی رقه از دست داعش بودند، با دست خالی از واشنگتن برگشته اند.
ریاست این تیم را اومیت یالجان معاون وزیر خارجه ی ترکیه بر عهده داشت و شامل رؤسای بخش های آمریکا، عراق و سوریه ی این وزارت خانه و در کنار آنها مقامات ارشد نیروهای امنیتی و سازمان اطلاعات ملی ترکیه(میت) می شد. این هیئت در روزهای 13 و 14 فوریه در دیدارهای جداگانه ای با تام شانن معاون امور سیاسی وزیر خارجه ی آمریکا، مایکل فلین مشاور پیشین امنیت ملی پیش از استعفایش و ژنرال جوزف ال. وِوتل فرمانده ی ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا و دیگران دلایل خود علیه ی پ گ را مطرح کردند.
منابع آگاه از مفاد گفت وگوها با شرط اکید فاش نشدن نام شان به المانیتور گفتند که درخواست ترکیه مبنی بر اینکه آمریکا نقشه هایش برای بازپس گیری رقه توسط نیروهای سوریه ی دموکراتیک به رهبری ی پ گ را کنار بگذارد و ی پ گ را گروهی تروریستی بخواند، با واکنش سرد آمریکایی ها روبه رو شده است. به گفته ی این منابع شدیدترین مخالفت از جانب ووتل بود. یکی از این منابع اظهار داشت که "او همچون یک سرباز مخالفت خود را بیان کرد، ابراز مخالفت او بسیار جدی بود". مقامات مسئول ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا به ترک ها یادآور شدند که برای گفت وگو درباره ی جایگزینی ی پ گ با ترکیه در آزادسازی رقه، ستاد کل ترکیه باید پیشتر برنامه ای ارائه کند که جزئیات نقشه های ترکیه برای حمله و نقش این کشور را به طور دقیق مشخص کند. منابع افزودند که در کاخ سفید نسبت به جاهای دیگر با همدلی بیشتری به حرف های ترکیه ای ها گوش داده شد اما حاضر نشدند که در این مورد بیشتر توضیح بدهند.
این دیدارها در حالی رخ داد که دولت دونالد ترامپ مشغول بررسی برنامه هایی برای اقدام علیه داعش در سوریه است. از جمله ی این برنامه ها پیشنهادی است که از دولت قبلی برای پنتاگون به جا مانده که طبق آن پنتاگون با دریافت مجوزی از سوی رئیس جمهور که به وزارت دفاع اجازه می دهد به عاملان نظامی غیردولتی سلاح و آموزش نظامی ارائه کند، اسلحه ی سنگین در اختیار نیروهای سوریه ی دموکراتیک می گذارد. یک مقام ارشد دولت ترامپ به شرط اینکه نامش ذکر نشود، به المانیتور گفت که این برنامه همان طور که واشنگتن پست قبلاً گزارش کرده بود، در حال حاضر اصلاح شده و "دور انداخته نشده است". یک مقام دولتی دیگر که او نیز نمی خواست نامش فاش شود، این موضوع را تأیید کرد.
ترکیه می خواهد مانع از امضا شدن درخواست آموزش و تسلیح ی پ گ شود اما دیدارهای این هفته ی مقامات مسئول آمریکا و ترکیه حاکی از این است که ترکیه احتمالاً این بازی را باخته است. پیامدهای احتمالی این امر چیست؟ آیا ترکیه تهدیدهای قبلی اش مبنی بر لغو دسترسی ائتلاف به پایگاه هوایی اینجرلیک را عملی می کند؟ احتمالاً نه. یک مقام مسئول ترکیه به شرط فاش نشدن نامش گفت:"چنین اقدامی بسیار افراطی خواهد بود". پیامد محتمل تر این است که ترکیه حملاتش به ی پ گ را در مناطقی که خطر گزند رساندن به نیروهای ویژه ی آمریکایی همراه آنها را به دنبال ندارد، تشدید کند. اما اگر آنها به طور تصادفی نیروهای ویژه ی آمریکایی را هدف قرار دهند، چه می شود؟
تنش ها بر سر ی پ گ فقدان تفکر استراتژیک واشنگتن را نمایان می سازد که اهداف فوری اش را بر اثرات بلندمدت تحقق آنها مقدم قرار می دهد. این تنش ها همچنین نمایان گر این است که سرباز زدن آنکارا از پذیرش مسئولیت اعمال خود همچنان منشأ اصلی درگیری های طولانی با کردهاست که ارمغانی جز بی ثباتی ندارد. ترکیه، ی پ گ را به خاطر روابط نزدیک آن با حزب کارگران کردستان (پ ک ک) تهدیدی برای امنیت ملی خود می داند. پ ک ک در داخل ترکیه مبارزه ی بی رحمانه و خونینی برای نرسیدن کردها به خودمختاری به راه انداخته است. دولت ترکیه تمام تلاش ها برای دست یابی به توافق صلح با عبدالله اوجالان رهبر زندانی پ ک ک را کنار گذاشته و در مقابله با افراد او دوباره به راه حل دیرین و ناموفق نظامی روی آورده است. حالا این سیاست گسترش داده شده است تا ی پ گ را هم در بر گیرد. در همین حال هزاران فعال و سیاست مدار وابسته به کردها با اتهام واهی حمایت از تروریسم به زندان افکنده شده اند.
وزرات خارجه ی آمریکا، پ ک ک را در فهرست گروه های تروریستی قرار داده اما ی پ گ در این فهرست قرار ندارد و این تفاوت به آمریکا اجازه می دهد که با ی پ گ متحد شود. چندین مقام ترکیه ای در گفت وگوهای خصوصی با المانیتور دورویی تعمدی واشنگتن در این مورد را "تهوع آور" خواندند. پاسخ مقامات مسئول آمریکا این است که ادامه دادن به این داستان آنها را قادر می سازد که به لحاظ نظامی به ترکیه برای تعقیب اهداف پ ک ک کمک کنند بی آنکه در مورد جنگ با جهادی ها دست به سازش بزنند. اما این هم داستانی بیش نیست. یکی از اعضای ارشد حزب دموکراتیک خلقها، حزبی وابسته به کردها، در مصاحبه با المانیتور با خشم تمام گفت که اگر واشنگتن به پیشنهادهای مبنی بر هدف قرار دادن رهبران بالای پ ک ک در مخفی گاه های کوهستانی شان در مرز عراق و ایران عمل کند (چیزی که تونی بلینکن معاون پیشین وزیر خارجه ی آمریکا اخیراً در یادداشتی در نیویورک تایمز از آن دفاع کرد)، "آنها می توانند همه چیز را درباره ی اینکه کردها کار رقه را انجام دهند، فراموش کنند".
آنکارا فعلاً ترمز تبلیغات ضد آمریکایی شایع در رسانه های وابسته به دولت را کشیده و حملات خود به آمریکا را نیز ملایم تر کرده است به این امید که دولت ترامپ بیشتر از دولت قبلی آمریکا با ترکیه سر سازگاری داشته باشد. در حالی که این امیدها در مورد ی پ گ رنگ می بازد، آنکارا همچنان به شکل محتاطانه ای خوش بین است که درخواستش برای استرداد فتح الله گولن روحانی سنی مقیم پنسیلوانیا بی نتیجه نماند. فتح الله گولن متهم به طرح ریزی کوتای نافرجام 155 جولای است.
در شرایط حاضر مقامات مسئول ترکیه و کردهای سوریه به طور فزاینده ای تصدیق می کنند که حالا مسأله ی اصلی این نیست که از چه گروهی برای آزادسازی رقه استفاده می شود بلکه این است که پس از آزادسازی رقه چه می شود. آیا نیروهای نظامی و پیمان کاران غیرنظامی آمریکا برای کمک به جلوگیری از بازگشت جهادی ها همچنان در سوریه می مانند یا اینکه آمریکا ترتیب معامله ای را با روس ها و حکومت سوریه می دهد و می گذارد و می رود؟ هر اتفاقی که بیفتد، ترکیه و کردهای سوریه همچنان همسایه خواهند بود و تا زمانی که آنها دشمن یکدیگر باشند، احتمال باخت هر دو زیاد است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر